உன்னை பிடிக்காது எனக்கு....

ஆயிரம் முறை சொல்லிகொள்கிறேன்  
உன்னை பிடிக்காது எனக்கு...


எதிர்பார்புகளும் அதன் ஏமாற்றங்களும்
போதும் இனி மேலாவது.....
கேசம் ஒதுக்கி முத்தமிடும்
ஒரு கணத்துக்காக ஏங்கி
அந்த ஏக்கமே வாழ்க்கையாய்....


கண்ணீர் துடைக்க கைகள்
தலை சாய்க்க தோள்கள்
இளைபாற ஒரு மடி
காயபடுத்த உன் வார்த்தைகள்
வேண்டாம் எதுவும் வேண்டாம்


ஆயிரம் முறை சொல்லிகொள்கிறேன்
உன்னை பிடிக்காது எனக்கு...


இருந்தும்....
 நீ என்னை கடக்கும் போது
வழியும் ஒரு துளி கண்ணீர் சொல்லிவிடுகிறது
உனக்கான எனது காதலை.......

எங்கேயோ எப்பொழுதோ படித்தது...

என் உறக்கம் மட்டுமே அறிந்த கனவுகள்
என் உள்ளம் மட்டுமே அறிந்த ரணங்கள்
என் தலையணை மட்டுமே அறிந்த கண்ணீர்
வெளியே சிரிப்பும் உள்ளே அழுகையுமாய் நான்
வழக்கம்போல் எதைபற்றியும் என்னைப்பற்றியும்
கவலைபடாமல் நீ......
                                                                                                                      
                                                                      -  யாரோ...

The Book Of Eli

Journey of Software Part 2 தான் என்னோட அடுத்த பதிவா இருக்கும் என்று நினைத்தேன் . ஆனா இந்த "Book of Eli" படம் அதை மாற்றிவிட்டது.

Denzel லின் நிறைய படங்கள் பார்த்திருந்தாலும் இந்த படம் ஏனோ மனதில் ஒட்டிகொண்டுவிட்டது. கதை இது தான்.உலக போரினால் Ozone ல் ஓட்டை விழ, அதை தொடர்ந்து சூரியனின் தீங்கு விளைவிக்கும் கதிர்கள் பூமியில் விழ, உலகமே எரிந்து  அழிந்து போய்விடுகிறது ( இந்த flashback எல்லாம் ஒரே வரியில் தான். அதுவும் படம் முடியும் தருவாயில் தான்) . அந்த அபாயத்தில இருந்து தப்பி பிழைத்தவர்கள் மிஞ்சிய உணவு மற்றும் மிஞ்சிய பொருட்கள் வைத்து ஜீவன் நடத்தி வருகிறார்கள். எல்லோரும் Sun Glasses போட்டு கொண்டுதான் வீதியில் உலவுகிறார்கள். நீர் வளமே இல்லாமல் போய்விடுகிறது. நம்  கதாநாயகன் மேற்கு நோக்கி பயணிக்கிறார். வரும் வழியில் கிடைத்ததை சாப்பிட்டு, ஓரளவுக்கு நல்ல நிலைமையில் இருக்கும் பொருட்களை சேகரித்து கொண்டே பயணிக்கிறார். இரவு படுப்பதற்கு முன் தவறாமல் MP3 player ல் பாட்டு கேட்கிறார்.ஒரே புத்தகத்தை படிக்கிறார். இப்படியாக ஒரு சிறிய town ஐ அடைகிறார். அந்த ஊரின் தலைவன் ஒரு புத்தகத்தை தேடி அலைகிறான். அந்த புத்தகம் கிடைத்தால் அதை வைத்து மிஞ்சியுள்ள மக்களை தன் வழி படுத்தமுடியும் என்று நினைக்கிறான். அந்த புத்தகத்தை தேடுவதற்காகவே ஒரு ரவுடி கும்பலை வளர்த்து வருகிறான்.  அந்த ஊரில் மட்டும் நல்ல தண்ணீர் கிடைகிறது. அது எங்கு கிடைக்கும் என தலைவனுக்கும் அவன் Mistress இன்  (தமிழ்ல Mistress க்கு decent translation என்ன?) பெண்ணான Solara விற்கு  மட்டுமே தெரியும். அந்த ஊரிலேயே Eli தன் Mp3 பிளேயர் இன் பாட்டரி யை சார்ஜ் செய்ய கொடுத்துவிட்டு, தலைவன் நடத்தும் விடுதியில் தண்ணீர் வாங்க நுழைகிறான்.  விடுதியில் உள்ள சில முரட்டு தடியன்களுடன் ஏற்படும் மோதலில் வெல்கிறார். இதை கேள்விப்பட்ட ஊர் தலைவன் தன்னுடன் சேர்ந்து விடும்படி அழைப்பு விடுகிறான். மறுத்து தான் பயணத்தை தொடரமுற்படும் Eli யை  அந்த இரவையாவது அங்கு தன் விருந்தினராக தங்கிவிட்டு போகும்படி கேட்டுகொள்கிறான். "புத்தகம் படிக்கும் பழக்கம் உண்டா?" என வினவுகிறான். Eli , "நான் தினமும் தவறாது படிப்பேன்" என்கிறார். அன்று இரவு அங்கேயே தங்குகிறான். 

ஊர் தலைவன், Eli பற்றியும் அவன் படிக்கும் புத்தகத்தை பற்றியும் தெரிந்து கொள்ள Solara வை அவன் அறைக்கு அனுப்புகிறான். Eli, Solara வை அறையை விட்டு போகும்படி கூறுகிறான். சொலராவோ "தயவுசெய்து என்னை அனுப்பி விடாதீர்கள் ஊர் தலைவன் என்னையும் என் தாயையும் கொடுமை படுத்துவான்" என்று கெஞ்சுகிறாள். மனமிரங்கிய Eli, தனக்கு அளிக்கப்பட்ட சாப்பாட்டை Solara வுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறான். உணவிற்கு முன் ஒரு ஜெபம் செய்கிறான். Solara, நீ எங்கிருந்து இதை கற்றுக்கொண்டாய் புத்தகதிலிருந்தா? எனக்கு அந்த புத்தகத்தை காண்பிப்பாயா என கேட்கிறாள். மறுக்கும் Eli, அந்த புத்தகத்தை அவளிடமிருந்து பிடுங்கி தான் பைக்குள் வைக்கிறான். 

மறுநாள் தலைவன் Solara விடம் Eli யை பற்றி கேட்கிறான். சொலரவோ தனக்கு எதுவும் தெரியாது என்றும் அவன் அவளிடம் பேசவேஇல்லை  என்றும் சொல்கிறாள். அந்நேரத்தில் உணவு பறிமாறப்பட, சொலார, தன் தாயின் கைகளை பற்றி, Eli சொன்ன ஜெபத்தை சொல்கிறாள். ஆத்திரம் கொண்ட ஊர் தலைவன் சொலரவையும் அவள் தாயையும் அடித்து, சொல்றவிடம் "அவன் ஏதும் புத்தகங்கள் வைத்திருந்தானா என கேட்கிறான். சொலார, அழுது கொண்டே ஆமாம் என சொல்கிறாள். என்ன புத்தகம், எப்படி இருந்தது என தலைவன் கேட்க, தன் கைகளை சிலுவை போல் வைத்து காட்டுகிறாள்.

அது  தான் நான் தேடும் புத்தகம் என்று உணர்ந்த ஊர் தலைவன் Eli யை அழைத்து வர சொல்கிறான். அவன் வீட்டில் இருந்து தப்பித்த Eli, தன் Mp3 Player ரின் Battery யை வாங்க செல்கிறான். ஊர் தலைவனும் அவன் ஆட்களும் Eli யை சுற்றி வளைக்க, அந்த புத்தகத்தை தன்னிடம் ஒப்படைத்து விடும்படியும் , தன் அதை வைத்து மக்களுக்கு நல்லது செய்யபோகிறேன் என்றும் கூறுகிறான். Eli யோ "கண்டிப்பாக அப்படி ஒரு இடத்தில் தன் அந்த புத்தகத்தை ஒப்படைக்க போவதாகவும், ஆனால் அந்த இடம் இது இல்லை என்றும் கூறுகிறான். அங்கு நடக்கும் சண்டையில் Eli தப்பி மேற்கு நோக்கிய தன் பயணத்தை தொடர்கிறான். சொலரவும் அவனுடன் இணைந்து கொள்கிறாள்.  முதலில் மறுக்கும் Eli பின்பு அவளை தன்னுடன் சேர்த்துகொள்கிறான் . வழியில் இருவரும் ஒரு வயதான தம்பதியர் வீட்டில் தங்குகின்றனர். Eli யை பின் தொடர்ந்து வரும் ஊர் தலைவன், நவீன ஆயுதங்களை கொண்டு Eli யை வீழ்த்தி விட்டு சொலார வுடனும் அந்த புத்தகத்துடனும் தன் ஊருக்கு திரும்பி வருகிறான். பாதி வழியில் சொலார தப்பி Eli யை தேடி வருகிறாள்.மோசமான காயங்களுடன் இருக்கும் Eli, மேற்கே செல்ல வேண்டும் என்று கூறுகிறான்.

இருவரும் முடிவில் ஒரு தண்ணீரின் மத்தியில் உள்ள குன்றின் மேலுள்ள கோட்டையை அடைகிறார்கள். அங்கிருக்கும் காவலர்களிடம் "King James" இன் பைபிள் தன்னிடம் இருப்பதாக கூறுகிறான்.  இதற்குள், தன் ஊர் திரும்பிய தலைவன் அந்த புத்தகத்தை திறக்க முடியாமல், மிகவும் கஷ்டப்பட்டு பூட்டை உடைக்கிறான். ஆசையுடன் புத்தகத்தை பிரிக்கும் அவனுக்கு அதிர்ச்சி. அந்த பைபிள் ஒரு Brailey version . கண்தெரியாத Eli மேற்கே அந்த அச்சு கூடம் வைத்திற்பவரிடம் பைபிளை dictate செய்கிறான். முடிவில் இறந்தும் போகிறான். சொலார தன் தோழன் Eli யின் நினைவை சுமந்தபடி தன் ஊர் திரும்புகிறாள்.

எனக்கு படத்தில் என்ன பிடித்தது என சொல்ல தெரியவில்லை ஆனால் படம் பார்த்து ரொம்ப நேரம் அதன் பாதிப்பு இருந்தது என்னவோ உண்மை. நீங்களும் பாத்துட்டு சொல்லுங்க படம் எப்டின்னு?

Journey of a Software Engineer

ஸ்ரீகாந்த்தோட Darlington Pair  படிச்சப்புறம் நம்மோட interview  அனுபவத்தையும்  இப்படி செதுக்கி வச்சா பிற்கால சந்ததியர் படிச்சு புரிஞ்சு நடந்துப்பாங்கனு நல்ல எண்ணத்தோட தான் இந்த பதிவு.

B.Sc Computer Science முடிச்சவோடனே என்னமோ எல்லா கம்பெனியும் என்னோட வரவ எதிர்பாத்து காத்துகிட்டு இருப்பாங்கனு ஒரு நெனப்பு மனசுல. அது இது எதுன்னு இல்லாம மானவரியா எல்லா Openings கும் apply பண்ணிட்டு இருந்தேன். வீட்ல Post Graduation படின்னு எல்லாரும் சொல்றாங்க. சரி போனா போகுது University ல மட்டும் MCA apply பண்ணுவேன் seat கெடைச்சா படிப்பேன். இல்லேன்னா Job தான் சொல்லிட்டு இருந்தேன். MCA  entrance exam வந்திர்ச்சு. எனக்கு செம நம்பிக்கை எனகில்லன்னு. ஏன்னா Entrance ல கண்டிப்பா numerical aptitude புட்டுகும்னு எனக்கு தெரியும். 8 * 7 = ? என்னன்னு கேட்டாலே calculator அ தேடுற ஆளு நானு. நமக்கு தெரியாதா நம்மள பத்தி. ஆனா பாருங்க எதிர்பார்த்த மாதிரியே கிடைக்கல. Apply பண்ண jobs கும் ஒரு interview காலும் வரல. என்ன பண்றது சரி உங்களுக்காக PG பண்றேன்னு சொல்லிட்டி வேற colleges ல ட்ரை பண்ண ஆரம்பிச்சேன். எல்லா colleges லும் adimission முடிஞ்சிரச்சு. Payment Seat தான் இருந்துச்சு. ஒரு வழியா M . Sc CS & IT பண்ணேன்.

M . Sc பண்ணும்போதே ஒரே டிரீம். கோடிங் கோடிங் னு இருக்கனும். லைப் ல கோடிங் அ தவிர ஒன்னும் இல்லன்னு இருக்கணும்னு ஆசை. படிச்சு முடிச்சோடனேயே மைக்ரோசாப்ட் ல இருந்து பில் கேட்ஸ் யே நேர்ல வந்து offer Letter குடுப்பாருனுலாம் ஒரே கனவு தான். இப்படியாக ஒரு வழியா M .Sc Complete பண்ணிட்டேன். எங்க college ல placement Cell னு ஒண்னு இருந்துச்சு. ஆனா உருப்படியா ஒரு கம்பெனி கூட recruit பண்ண வரல. சரி கிளம்பு சென்னைகுன்னு பெட்டி படுக்கயொட சென்னை வந்தாச்சு. பிரெஷேர்ஸ் யாரு கேட்குறானு பாத்து பாத்து apply பண்ண அங்கயும் வந்து Aptitude test உம் numerical aptitude உம் வந்து உயிர வாங்குது. சரி சென்னை வாஸ்து படி சரியில்லன்னு நெனச்சு ஹைதராபாத் கிளம்பிட்டேன். அங்க ஒரு ரெண்டு மாசம். சரி ஒன்னும் கிளிக் ஆகல கல்யாணத பண்ணி செட்டில் ஆகலாம்னு யோசிக்கிட்டு இருக்குறப்போ சென்னைல இருந்து friend போன் பண்ணி ஒரு opening இருக்கு. ட்ரை பண்றியானு கேட்டான். மறுபடியும் சென்னை. சத்யம் தியேட்டர் பக்கத்துல தான் ஆபீஸ். என் கூட சும்மா மோரல் சப்போர்ட் வந்திர்ந்த என் வீட்டுக்காரர் கிட்ட (அப்போ அவர் friend தாங்க) கேட்குறேன் "பேசாம ஷாக் படம் பாத்துட்டு வீட்டுக்கு போய்டலாமா? எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு". அவரா வந்தது வந்திட்டோம் சும்மா ஒரு ட்ரை பண்ணு. First 15 min ல தெரிஞ்சிரும் இது வொர்க் அவுட் ஆகுமா ஆகாதான்னு. அப்புறம் பாத்துக்கலாம் னு தைரியம் சொல்றார். சரின்னு உள்ள போனேன். interviewers ரெண்டு பேரும் ரொம்ப சின்ன வயசு பசங்க. ஒருத்தர் தான் கேள்வி கேட்டார்.

நீங்க எதுல ஸ்ட்ரோங்? VB a ASP a .நெட் அ?

நம்ம தான் ஒன்னதுலையும் ஸ்ட்ரோங் கிடையாதே. ஆனா அத அப்படியேவா சொல்ல முடியும். என்னவோ வாய்க்கு வந்தது .நெட்னேன்.

ஆன நாங்க VB ல தான் கேப்போம்னங்க. சரி கேளுங்கன்னேன்.

Which property of menu cannot be set at run time?     

   

What is option base? diff between option base and option explicit?    

   

What is the difference between ADODC and ADODB    

   

Dim x, y as integer. What is x and y data type?    

   

How many event in VB6 form.    

   

What is the difference between Property Get, Set and Let?    

   

Does VB Supports OOPS Concepts? Explain.

அப்டின்னு திணற திணற questions கேட்டாங்க. நானும் மனசுக்கு தோணினத சொல்லிட்டி வந்தாச்சு. 2 நாள்ள கால் பண்ணி outcome சொல்றேன்னங்க. எதுக்கு ரெண்டு நாள வேஸ்ட் பண்ணும்னு நான் கிளம்பி எங்க ஊருக்கு  போயாச்சு. போய் ஊர்ல எறங்குறேன் போன். நாளைக்கு 2nd round of Interview வந்திருன்னு. போனா பிரக்டிகல் டெஸ்ட் குடுத்தாங்க. சும்மா 4 textbox போட்டு DB ல store பண்ணனும் அப்புறம் அதையே retreive பண்ணனும் Modify பண்ணனும். செஞ்சு முடிச்சேன். உடனே offer குடுத்துட்டாங்க. சம்பளத்த சொன்னா சிரிப்பிங்க. அதனால நான் சொல்ல மாட்டேன். ரொம்ப சந்தோஷமா வீட்ல எல்லாருக்கும் போன் போட்டு சொல்றேன்.

அந்த கம்பெனிலயே 1 வருஷம் ஓட்டினேன். Programmer Trainee  யா join பண்ணி Programmer , Senoir Programmer , Team Lead னு ஒரு வருஷத்துக்குள்ள ஏகப்பட்ட promotions . என்ன சம்பளம் தான் சொல்லிக்கிற மாதிரி இல்ல. But அந்த ஒரு வருஷம் எனக்கு கத்துகொடுத்தது எவ்ளவோ. Office Environment  உம் சூப்பரா இருக்கும். சத்யம் தியேட்டர் தான் எங்க client . நான் client Place ல தான் இருந்தேன். சூப்பரா வசூல் ராஜா M.B.B.S, சந்திரமுகி, அந்நியன் னு வசனம், பாட்டு கேட்டுகிட்டே வேலை செய்யலாம். போர் அடிச்சா சத்யம் ஸ்பெஷல் பட்டர் பாப்கார்ன் வாங்கி சாப்டலாம். செம  Jolly டீம் என்னுது. பத்தாததுக்கு என் Friend உம் அங்கேயே join பண்ணிட்டான். சம்பளகுற விஷயத்த தவிர மத்தது எல்லாமே ரொம்ப நல்ல தான் இருந்தது. Startup companies எல்லாத்திலையும் இருக்கிற advantage இது தான். சுலபமா பேர் வாங்கிடலாம். கத்துகிறதுக்கு நிறைய oppurtunities இருக்கும், Politics கவுக்குறது இதெல்லாம் இருக்காது. Still இந்த company எனக்கு போர் அடிச்சிடுச்சு. MNC ல join பண்ணனும்னு திரும்ப jobs apply பண்ண ஆரம்பிச்சேன்.

பின்குறிப்பு: பதிவு ரொம்ப பெருசா போகுது. அதனால part 2 போடலாம்னு ஐடியா. கூடிய விரைவில் Part 2 வை எதிர்பார்க்கலாம்.

விவசாயி...விவசாயி...

அடிப்படையில நான் ஆசிரிய குடும்பத்து பொண்ணு. (அதென்ன ஆசிரிய குடும்பம்னு  கேட்குறவங்களுக்கு) அம்மா வழி தாத்தா, பாட்டி, அப்பா வழி பாட்டி, பெரியம்மாக்கள், அக்கா, மாமா னு எல்லாரும் Teachers தான். அப்பா கூட பிசினஸ் ஆரம்பிக்கிறதுக்கு முன்னாடி டீச்சர் ஆ தான் இருந்தார்.  எனக்கும் சின்ன வயசில இருந்த ஏகப்பட்ட ambitions ல டீச்சர் ஆகணும்றதும் ஒண்னு. அப்போ கூட விவசாயத்த பத்தி யோசிச்சதில்ல.  அதுனால விவசாயத்துல என் ஞானம் பூஜ்யம் தான்.

ஆனா நான் வாக்கப்பட்டு வந்திருக்கிற வீடு விவசாய குடும்பம். என் மாமனார் அ தவிர மத்த சொந்தகாரங்க எல்லாரும் விவசாயிங்க தான். அதுனால தானோ என்னவோ எனக்கு திடீர்னு, ஊரு ஒலகமே விவசாயம் பண்ணும்போது நம்மளும் ஒரு தோட்டத வாங்கி முயற்சி பண்ணா என்னனு தோணுச்சு. Budget அனலிசிஸ் ஆரம்பிச்சேன். காஸ்ட் ஓகே தான். ஆன நேரமும் உழைப்பும் நமக்கு போட முடியுமா னு ஒரே தயக்கம். மெதுவா அம்மா கிட்ட சொன்னேன். அவங்க ஒடனே நான் ஹெல்ப் பண்றேன் ஆனா எனக்கு கம்ப்யூட்டர் ஆ கூட எப்டி operate பண்றதுன்னு தெரியாதே னு சொன்னங்க. ஒடனே அம்மா க்கு ட்ரைனிங்  ஸ்டார்ட் பண்ணிட்டேன். எப்படி விதைக்கணும், எப்போ அறுவடை, எப்படி  உரம் போடுறது, எப்படி பக்கத்துக்கு தோட்டகாரங்ககூட சுமுகமா உறவு வச்சிக்கிறது னு எல்லாம் சொல்லி குடுத்தேன்.

ஆரம்பத்துல நான் உழுது, விதைச்சிட்டு ஆபீஸ் கிளம்பிடுவேன். அறுவடை டைம் ல அம்மா அறுவடை பண்ணி வச்சிர்பாங்க. கடைசில அம்மா ரொம்ப expert ஆகி தனியா தோட்டம் வாங்கிட்டாங்க. Of  Course என் தோட்டத்தையும் நல்லா தான் பாத்துகிட்டாங்க.

ஆனா என் வீட்டுக்காரர் இத எல்லாம் ரொம்ப எதிர்த்தார். அவருக்கு ஏனோ நாங்க எப்போ பாரு தோட்டம் தோட்டம் னு இருக்கிறது பிடிக்கலை. சரி அவருக்கு பிடிக்கலேன்னா எனக்கும் வேண்டாம்னு என் தோட்டத்து பக்கமே நான் கொஞ்சநாள் போகாம இருந்தேன். அம்மாவும் என் பொண்ணுக்கு இல்லாத தோட்டம் எனக்கு எதுக்கு னு அவங்களும் தோட்டத்து பக்கமே போகல. இப்டியே ஒரு மூணு மாசம் போச்சு. எப்போவாவது ஆபீஸ் ல ரொம்ப போர் அடிக்கும் போது தோட்டத ஒரு எட்டு பாத்துட்டு வருவேன். மனசு கஷ்டமா இருக்கும்... எல்லார் தோட்டமும் எதாவது விளைச்சல் இருக்கும். என் தோட்டம் மட்டும் உழுது போட்டதோட நிக்கும்.

இந்த நேரத்துல தான் என் வீட்டுக்காரர் iPhone வாங்கினார். நான் ஒடனே அதுல  போய் FarmVille application டவுன்லோட் பண்ணி வச்சேன். பாத்தா இப்போ அவர் Farmville விளையாட ஆரம்பிச்சுட்டார். எனக்கும் பிக்பென் கட்டுறதுக்கெல்லாம் ஆணி, மரபலகை எல்லாம் அனுப்புறார். So  நான் இப்போ மறுபடியும் என் தோட்டத்துல விவசாயத்த ஆரம்பிச்சுட்டேன். ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு.

எங்கள் குடும்பம் விவசாய குடும்பம்...டிங் டிங்ட டிங்.....

என் இனிய நண்பர்களே....

இந்த Friends Day யாருக்கும் வாழ்த்து சொல்லல... என்னா எனக்கு friends Day என்னகினே மறந்து போச்சு. வழக்கம் போல. (ஒப்புகிறேன்...ஒப்புகிறேன்...) நான் friendship maintain பண்ண தெரியாத ஆளு. நானா யாருக்கும் call  பண்றதில்ல, மெயில் அனுப்புறதில்ல, even friends ஓட B 'day என்னகின்னு கூட கேட்டு தெரிஞ்சுகிட்டதில்லை. அப்டியும் எனக்குனு ஒரு நண்பர்கள் வட்டம் இருக்குதினா, என் friends  என்ன புரிஞ்சு கிட்டு பெரிய மனசு பண்ணி ஏதுகிட்டதும் தான் காரணம்.

Primary ஸ்கூல் ல யார் என் friend னு எனக்கு நியாபகம் இல்ல.. மஞ்சு மட்டும் தான் நியாபகம் இருக்கா. அவ என் friend இல்ல.. ஆனா பாவம், என்னா நான் அவளுக்கு friend . நான் அவ கூட பேச மாட்டேன்குரேனு ink லாம் குடிச்சிர்கா. Secondary School வந்தப்புறம் ஒரே ஸ்கூல் ல படிச்சாலும், என்னமோ நானும் அவளும் அவ்ளோவா பேசிகிறதில. ஆனா இப்போ  என் கிட்ட யார் உன் first friend பேர் என்னனு கேட்ட மஞ்சு தான் நினைவுக்கு வரா.

தேனு... அப்டி தான் அவள நான் கூப்பிடுவேன். தேன்மொழி... Friendship னா என்னனு எனக்கு சொல்லி கொடுத்தவ. 6th கிளாஸ் ல ஒரே கிளாஸ். First Sight ல அவள எனக்கு பிடிச்சிதான் இருந்திச்சு. ஆன போக போக ரெண்டு பேருக்கும் ஒரே சண்டை... படிப்புல ஆரம்பிச்சு எல்லாத்திலயுமே எனக்கு போட்டியாவே இருந்தா. இப்டியே 6th Std  போச்சு. 7 th ல ரெண்டு பேரும் வேற வேற section . 8th ல மறுபடியும் ஒரே Section. அப்போ திடீர்னு ஏதோ ஒரு சந்தர்பத்தில ஆரம்பிச்ச நட்பு. நான் காலேஜ் போற வரைக்கும் தொடர்ந்தது. அப்புறம் அவளுக்கு marriage ஆச்சு. கல்யாணம் ஆன ஒடனே அவ ஹோசூர் போயிட்டா. எப்போவாவது லெட்டர் போடுவா. நான் வழக்கம் போல reply பண்ண மாட்டேன்.  திடீர்னு ஒரு நாள் கால் பண்ணி "நீ அத்தை ஆயிட்ட" னு சொன்னா. அப்புறம் எங்க போனானு தெரியல. Miss you Thenu...

அப்புறம் லோக். லோகேஸ்வரி ஓட சுருக்கம்.  College ல தான் friends ஆனோம்.  தேனு னோட ஆன மாதிரியே மோதல் அப்புறம் friendship. எல்லாத்தையும் என் கிட்ட ஷேர் பண்ணிபாங்க. நாங்க ரொம்ப close friends ஆ இருந்தாலும் "நீங்க வாங்க போங்க னு தான் பேசிப்போம். எல்லாரும் ஆச்சர்யமா கேட்பாங்க. இவ்ளோ close ஆ இருந்துட்டு எப்டி இவ்ளோ மரியாதையா பேசிகிரிங்கன்னு. என்னமோ தெரியல, அப்டியே பழகிடுச்சு. இன்னும் இவங்களோட எனக்கு contact  இருக்கு. அதுக்கு முழு காரணமும் லோக் தான்.  மேடம் இப்போ தான் ஜூனியர் ஆ ரிலீஸ் பண்ணிர்காங்க. so இப்போலாம் ஜாஸ்தி பேசிகிரதிள்ள. But யாரவது friends  கிட்ட பேசின தேவலையே னு நெனச்சா call பண்றது இவங்களுக்கு தான்.

Mom & Dad  : இவங்க ரெண்டு பேரும் எனக்கு ரொம்ப வருஷமா friends . அம்மா அப்பா கிட்ட இதெல்லாம் ஷேர் பண்ணிக்கலாம்னு கூட யோசிக்கமா எல்லாம் சொல்லுவேன். புரிஞ்சுப்பாங்க. அட்வைஸ் ஒடனே ஆரம்பிக்க மாட்டாங்க. என் friends எல்லாம் என் கிட்ட ரொம்ப சொல்ற விஷயம் இது தான் "நீ ரொம்ப லக்கி. இப்டி இரு parents ஆ" .  Adolescence ல நானா கொஞ்சம் இவங்க கிட்ட இருந்து விலக ஆரம்பிச்சேன். ஆன அதெல்லாம் அழகா புரிஞ்சு கிட்டு இவங்க பண்ண சப்போர்ட்லாம் எனக்கு பெரிய ஆசிர்வாதம். இன்னும் இவங்க ரெண்டு பேரும் எனக்கு friends தான். அப்பா அம்மா ங்கறதெல்லாம் அப்புறம் தான்.

Mom Dad மாதிரியே இன்னொரு லைப் லாங் friend "என் வீட்டுக்காரர்". நான் ரொம்ப possisive இவர் கிட்ட.  நான் possessive ஆ இருக்குற ஒரே ஆள் இவர் தான். ரொம்ப கொடுமை படுத்துவேன். ஆனா எல்லாத்தையும் தாங்கிப்பார்(அவரு ரொம்ம்ம்ப நல்லவரு). நாங்க ரெண்டு பேரும் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே friends . எங்களுக்கு marriage பிக்ஸ் ஆனப்போ( I mean நாங்களா பிக்ஸ் பண்ணிகிட்டபோ) இந்த friendship க்கு மட்டும் எதுவும் ஆககூடாது னு நெனச்சேன்.  அது மாதிரியே போய்ட்டு இருக்கு. நம்ம friend கூடவே லைப் ஷேர் பண்ணிக்றது ரொம்ப அருமையான பீல். I  Love  it .

Thanks Friends...

இதன் பேர் தான் மொக்கையோ ?

Blog ஆரம்பிச்சு  கிட்ட  தட்ட  ஒரு  மாசம்  ஆன   பிறகும், என்ன  எழுதுறதுன்னு  புரியல .... நல்ல வேலையா Friends  Day வந்துச்சு. ஓகே அத பத்தி எழுதலாம்னு பிளான் பண்ணேன். என்ன எழுதனும்னு எதோ எக்ஸாம் க்கு prepare பண்ற மாதிரி ஆபீஸ் போகும் போதும் வரும் போதும் தீவிர சிந்தனை. ஆனா பாருங்க, என் ராசி எதாவது ரொம்ப பிளான் பண்ணா புட்டுக்கும்... so as usual புட்டுனுடுத்து.

சரி வேற எதாவது விஷயம் மாட்டாமலா போகும்னு மனசை தேத்திகிட்டேன். சமூகத்துல நடக்கிற விஷயங்கள உன்னிப்பா கவனிட்சா எதாவது மாட்டும்னு என் பார்வை ய விசாலமா வச்சுக்கனும்ற முடிவுக்கு வந்தேன்.. அதுல ஒரு சின்ன சிக்கலாகி போச்சு.. பார்வை ரொம்ப விசாலமா போனதால, பக்கதுல இருக்குற படி சரியாய் தெரியாம ஒரு சின்ன விபத்தாகி போச்சு..

அப்போ முடிவு பண்ணேன்.. மொக்கை யோ சொதப்பலோ, எதுனாலும் என் சோத கதைய மட்டும் எழுதுறதுன்னு... இன்னிக்கி அப்டி ஒரு என் வாழ்நாளிலே கோல்டன் வோர்ட்ஸ் ல பொரிக்க படவேண்டிய நாள்.  வேற ஒன்னும் இல்லைங்க என் கல்யாண நாள். 2 வருஷம் முடிஞ்சு 3 வருசத்தில நானும் அவரும் கால் வைக்கிறோம். ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு.. ஆனந்த கண்ணீர் கூட வருது... நம்ம கூடயும் ஒரு மனுஷன் 2 வருஷம் குப்ப கொட்டிர்காரேனு தான். அதுனால அவருக்கு ஒரு வார்த்தை : Thank  You Dear . Love you a loads....

பின் குறிப்பு: ஹப்பா டா. விட்டுது டா சாமி னு யாரும் சந்தோசப்பட வேண்டாம்.. Friends Day பத்தின பதிவு கூடிய விரைவில்...

ஹாய்.. ஹலோ...

ஹாய்.. ஹலோ...

ரொம்ப நாளா யோசிச்சு ஒரு வழியா ப்ளாக் ஆரம்பிச்சுட்டேன். ஆனா என்ன எழுதுறது,interesting எதாவது நமக்கு எழுத வருமா, யாராவது நம்ம ப்ளாக் படிப்பாங்களா, ஒரு பின்னூட்டம் கூட வரலன்னா என்ன பண்றது அப்படின்லாம் நெறைய சந்தேகம் இருந்தாலும் கடவுள் மேல பாரத்த போட்டிட்டு எழுத ஆரம்பிச்சுட்டேன்... எழுதுற என்னையும்,அத படிக்க போற உங்களையும் கடவுள் காப்பாத்தட்டும் வேண்டிகிறேன்.