எண்பதுகளில் கோடை விடுமுறை

என் அக்கா பொண்ணு என் வீட்டிற்க்கு வந்தாலெ, டீவியில் பதிவு செய்திருக்கும் எதாவது சினிமா படம் போட்டு பார்த்து கொண்டீருப்பாள். எதாவது விளையாடு என்றால் "சரி... Computer போட்டு தாங்க" இல்லை "நீங்களும் வாங்க" இல்லை "Iphone குடுங்க" என்பாள். என் அக்காவோ "இந்த பசங்களுக்கு தனியாவே விளையாட தெரியல" என்பாள்.

நாங்க சின்ன வயசா இருந்தப்போ, டிவி ல தூர்தர்ஷன் மட்டும் தான் வரும். சாயங்காலம் வரும் கண்மணி பூங்காவிற்காக காலையில் இருந்தே காத்து கிடப்போம். He-man மற்றும் Spider man  எல்லாம் வாரவிடுமுறையில்தான். அப்படியும் கோடை விடுமுறை எல்லாம் போதவே போதாது. 


எங்கள் வீட்டில் நிறைய புத்தகங்கள் வாங்குவார்கள். சிறுவர் மலர், கோகுலம், Young World எல்லாம் வரும். இத்துடன் அம்மா படிப்பதற்கு வாங்கும் ஆனந்த விகடன் ,மங்கையர் மலர்,கல்கி, குமுதமும் படிப்போம். ஒண்ணாம் வகுப்பு படிக்கும் போதே அம்மா வாங்கும் மாலைமதியை நான் படிக்கிறேன் என்று அதை மட்டும் நிறுத்தி விட்டார்கள். அதில் என்ன அப்படி நான் படிக்ககூடாத விஷயம் இருந்ததென்று எனக்கு இன்னமும் புரியவில்லை. புத்தகங்களை யார் முதலில் படிப்பது என்று எனக்கும் அக்காவிற்கும் போட்டி தான். அந்தந்த புத்தகம் வரும் நாட்களில் காலையில் சீக்கிரமாக எழுந்து பேப்பர்காரருக்காக காத்துகொண்டிருப்போம். பத்திரிக்கை வந்ததும் வராததுமாக அட்டை முதல் அட்டை வரை படித்தால் தான் நிம்மதி. நடுவில் அக்கா வந்து நான் எதிர்பாரத சமயம் புத்தகத்தை என்னிடம் பறித்து கொண்டு போவாள். நான் துரத்தி சென்று அவளை அடிக்க ஒரு மகாபாரத யுத்தம் அரங்கேறும் தருணம் அம்மா வந்து ஆளுக்கு இரண்டு கொடுத்து "யாருக்கும் கிடையாது" - என புத்தகத்தை வாங்கி சென்றவுடன், "உன்னால தான்... உன்னால தான்..." என்று நானும் என் அக்காவும் மாற்றி மாற்றி ஒருவரை ஒருவர் சாடிகொள்வதும், பின் ஒற்றுமையாக அம்மாவிடம் சென்று "இனிமே..நாங்க சண்டை போட்டா எங்களை என்னனு கேளுங்கள் " என்று அரசியல் வாக்குறுதி எல்லாம் கொடுத்து புத்தகத்தை மீட்டு வருவதும் வாடிக்கையான விஷயங்கள்.


 எங்கள் ஊருக்கு பூந்தளிர் மட்டும் வராது. அப்பா மதுரைக்கு போய் வரும்போது  திரும்ப  திரும்ப ஞாபகமூட்டி அனுப்புவோம். அப்பா திரும்பி வருவதற்கு இரவு எவ்வளவு நேரம் ஆனாலும் முழித்திருப்போம். பூந்தளிருடன் ராஜபார்லி நெய் மிட்டாயும் வரும்.  ஒரு டம்பளர் பாலுடன், நெய் மிட்டாயும், பூந்தளிரும்....அட...அட... அந்த வயசுக்கு அது தான் சொர்க்கம். இந்த புத்தககங்கள் போதாதென்று அம்மா கல்கியில் வந்த பழைய கதைகளை சேர்த்து பைண்ட் செய்து வைத்திருப்பார்கள். பொன்னியும் செல்வன், சிவகாமியின் சபதம் எல்லாம். ஐந்தாவது படிக்கும் போதே அதெல்லாம் மனப்பாடம். ரொம்ப போர் அடித்தால் கைக்கு கிடைக்கும் எதாவது பக்கத்தில் இருந்து படிக்க ஆரம்பித்து விடுவோம். அப்பாவும் பாலகுமாரன் நாவல்கள் எல்லாம் வைத்திருப்பார்.  ஐந்தாவது படிக்கும் போது முதல் முறையாக பாலகுமாரனின் "பலா மரம்" நாவல் படித்துவிட்டு அழுதது இன்னமும் நினைவில் இருக்கிறது.


புத்தகங்கள் இல்லாத சமயம்... இருக்கவே இருக்கு... ஸ்லாட் குச்சி. ஸ்லாட்டில் பாட்டி வீடு வரைந்து, நாங்களாவே கதை இட்டு கட்டி சிந்துபாத் கதையை விட முடிவே இல்லாத ஒரு கதையை விட்டு கொண்டிருப்போம். அதுவும் போர் அடிக்கும் பட்சத்தில் அம்மா தூங்கும் மதியநேரமாய் பார்த்து அடுப்படியில் இருந்து பொட்டுகடலை, பட்டாணி, அவல் பொறி, அரிசி என்று கைக்கு கிடைத்ததை சுட்டு கொண்டு போய் கூட்டாஞ்சோறு ஆக்குவோம். மொட்டை வெயிலில் பாட்மிண்டன் விளையாடுவோம். Maginfier லென்ஸ் வைத்து பேப்பர் குவியலில் தீ பற்ற செய்வோம்.வாடகைக்கு சைக்கிள் எடுத்து ஊர் சுற்றுவோம். "ஐயோ... போர் அடிக்குதே" என்ற நினைப்பே வந்தது கிடையாது.


கோடையின் இரவும் ஒரு சுகமே... மாம்பழம் சாப்பிட்டுவிட்டு மொட்டை மாடியில் சாயங்காலமே தண்ணீர் தெளித்து குளுமை படுத்தி , இரவு பாய் தலையணையுடன் மாடியில் படுத்துக்கொண்டு சப்தரிஷி மண்டலம் தேடுவோம். நிலவை சுற்றி கோட்டை கட்டியிருக்கும் மேகங்களை ஒரு இனம் தெரியாத பயத்துடன் ரசிப்போம். காலை வெயில் முகத்தில் அறைய போர்வையை இழுத்து போர்த்திக்கொண்டு உறங்குவோம்.


சிங்கப்பூரில் இருப்பதால் நம் பிள்ளைகள் இதையெல்லாம் மிஸ் செய்கிறார்கள் என்கிறாள் அக்கா. நம் ஊரிலேயே இதெற்கெல்லாம் இன்னமும் இடம் இருக்கிறதா? நம் இளைய தலை முறைக்கு நம்மால் கொடுக்க முடிந்தது Iphone  உம் கம்ப்யூட்டர் உம் தானா?